امروزه، توجه به زیبایی حتی در میان کودکان نیز افزایش یافته است. دندانهای شیری جلویی که تا حدود هفت سالگی در دهان باقی می‌مانند، در صورت دچار شدن به پوسیدگی می‌توانند موجب ناراحتی کودک یا والدین شوند.
وقتی دندانهای قدامی کودک دچار پوسیدگی شدید می‌شوند، سوال مهمی پیش می‌آید: آیا ارزش دارد که این دندان‌ها ترمیم شوند و در صورت ترمیم، از چه موادی باید استفاده کرد؟
در این مقاله، به بررسی دقیق موارد لازم و نکاتی که باید و نباید در ترمیم دندانهای شیری جلو رعایت شوند، خواهیم پرداخت.
اگر دندانهای جلو ترمیم نشوند چه اتفاقی می افتد؟
چند عامل مهم در پاسخ به این سوال که “اگر دندانهای جلو ترمیم نشوند چه اتفاقی می‌افتد؟” باید در نظر گرفته شود. ابتدا، سن کودک مهم است؛ اگر کودک نزدیک به هفت سالگی باشد، دندان‌ها به زمان طبیعی افتادنشان نزدیک هستند و شاید ترمیم آنها ضروری نباشد.
عامل دوم، وضعیت سلامت ریشه دندان است. اگر دندان‌ها دچار تحلیل ریشه یا آبسه و التهاب در اطراف ریشه شده باشند که می‌تواند به دندانهای دائمی زیرین آسیب بزند، کشیدن دندان‌ها ممکن است بهترین گزینه باشد. همچنین، اگر پوسیدگی دندان به شدت پیشرفته باشد و تا زیر لثه گسترده شده باشد، امکان ترمیم یا نصب روکش مناسب وجود ندارد.
از نظر زیبایی، دندانهای شیری جلویی اهمیت دارند، اما معمولاً پس از کشیدن این دندان‌ها، از دست دادن فضا در آن ناحیه معمول نیست.
آیا ضرورت دارد که دندان شیری جلو قبل از ترمیم عصب‌کشی شود؟
در اکثر موارد، عصب‌کشی برای دندانهای شیری جلو ضروری است. این نیاز به دلیل اندازه کوچک این دندان‌ها و احتمال سریع درگیری عصب دندان در هنگام پوسیدگی رخ می‌دهد.
اگر دندان شیری جلو کودک کشیده شود و والدین یا خود کودک نگران تأثیر آن بر ظاهر باشند، استفاده از دندانهای پروتزی می‌تواند گزینه مناسبی باشد. این دندانهای مصنوعی که به طور عامیانه به آنها “نانس” گفته می‌شود، می‌توانند به عنوان جایگزینی موقت تا زمان رویش دندانهای دائمی به کار روند.
آیا برای ترمیم دندان شیری جلو نیاز است که کودک تحت بیهوشی قرار گیرد؟
در بسیاری از موارد، پاسخ مثبت است. بیهوشی ممکن است ضروری باشد زیرا بی‌حسی موضعی در ناحیه قدامی می‌تواند دردناک باشد، و ترمیم دندانهای شیری جلو فرایندی دقیق و زمان‌بر است. علاوه بر این، انجام این درمان در مطب، همکاری بالایی از سوی کودک را می‌طلبد، که گاهی اوقات به سادگی ممکن نیست.
آیا پس از ترمیم دندانهای شیری جلو، مراقبت‌های خاصی لازم است؟
بله، توصیه می‌شود که کودک از گاز زدن به مواد غذایی سفت مانند سیب، هویج، و بلال خودداری کند. بهتر است این نوع خوراکی‌ها به قطعات کوچک‌تر خرد شوند و با دندانهای عقبی مصرف شوند تا از آسیب دیدن دندانهای ترمیم شده جلوگیری گردد.
علاوه بر این، مهم است که کودک هر شش ماه یک‌بار توسط دندانپزشک متخصص کودکان معاینه شود تا سلامت دندانهای ترمیم شده تحت نظر باشد.
چگونه عصب کشی دندان انجام می‌شود؟
در فرآیند عصب کشی یا درمان ریشه، دندانپزشک از ابزارهای دقیقی برای پاک‌سازی کانال دندان استفاده می‌کند. پس از تمیز کردن، کانال با ماده مصنوعی پر می‌شود. سپس، حفره‌ای که آماده سازی شده با مواد ترمیمی پر شده و نهایتاً تاج یا کلاهک روی دندان قرار می‌گیرد. با پیشرفت‌های دندانپزشکی مدرن، عصب کشی دیگر به‌اندازه گذشته خسته‌کننده یا پیچیده نیست و به یک روش نسبتاً سریع و کم درد تبدیل شده است.
چه عواملی باعث پوسیدگی دندان در کودکان می‌شود؟
پوسیدگی دندان، که به عنوان حفره نیز شناخته می‌شود، نتیجه آسیب دائمی به لایه بیرونی دندان است که به صورت سوراخ‌ها یا تخریب‌های ریز ظاهر می‌شود. عوامل متعددی مانند باکتری‌ها، ناکافی بودن بهداشت دهان و دندان، مصرف کربوهیدرات‌های تصفیه شده، مواد غذایی شیرین، نوشیدنی‌ها، و مصرف مکرر میان‌وعده‌ها در ایجاد پوسیدگی نقش دارند. پوسیدگی دندان مشکلی است که هم کودکان و هم بزرگسالان با آن مواجه هستند و حتی نوزادان نیز ممکن است در معرض این مشکل قرار بگیرند. اگر به موقع درمان نشود، پوسیدگی گسترش یافته و به لایه‌های عمیق‌تر دندان نفوذ کرده، منجر به عفونت‌های جدی‌تر شده و حتی ممکن است باعث از دست دادن دندان شود.
در مراحل اولیه، پر کردن قسمت‌های پوسیده می‌تواند به حفظ دندان کمک کند. اگر درمان به تعویق بیفتد و کودک دچار درد شود، عصب‌کشی لازم خواهد بود. در صورتی که عفونت تمام پالپ و ریشه دندان را درگیر کرده باشد، ممکن است نیاز به کشیدن دندان باشد که می‌تواند معایب زیادی داشته باشد.
فرایند پر کردن دندان کودکان
پر کردن دندان یکی از روش‌های کلیدی در درمان حفره‌ها و جلوگیری از تشدید آسیب‌های دندانی است. این فرآیند با برداشتن بافت‌های آسیب‌دیده و عفونی دندان و سپس تمیز کردن حفره آغاز می‌شود. پس از آماده‌سازی، دندانپزشک با استفاده از مواد پرکننده، حفره باقی‌مانده را می‌پوشاند.
مواد مورد استفاده برای پر کردن دندان، بسته به عمق و موقعیت حفره، متفاوت خواهند بود. این مواد نه تنها به حفظ ساختار و ظاهر دندان کمک می‌کنند، بلکه از بیشتر شدن آسیب دندان نیز جلوگیری می‌کنند. انجام به‌موقع پر کردن می‌تواند از بروز مشکلات دیگر دندانی که ممکن است هزینه‌بر باشند مانند نیاز به عصب‌کشی پیشگیری کند.
این روش معمولاً نیازمند استفاده از بی‌حسی موضعی است که اغلب از طریق تزریق با سوزن به ناحیه آسیب‌دیده انجام می‌شود.
چه مواقعی نیاز به درمان عصب‌کشی می‌باشد؟
درمان عصب‌کشی زمانی استفاده می‌شود که دندان به دلیل ضربه ناشی از تصادف یا جراحت آسیب دیده باشد. همچنین، این درمان در صورت وجود آبسه، عفونت شدید یا تجمع چرک در دندان انجام می‌گیرد. عصب‌کشی به عنوان یک روش محافظه‌کارانه برای جلوگیری از کشیدن دندان به کار می‌رود، زیرا کشیدن دندان می‌تواند منجر به مشکلاتی نظیر اختلال در گفتار، دشواری‌هایی در خوردن، و اختلالات عملکردی شود.
چگونه می‌توان از دندانهای کودک برای جلوگیری از نیاز به عصب‌کشی مراقبت کرد؟
عصب‌کشی زمانی انجام می‌شود که دندان به شدت آسیب دیده یا عفونت یافته باشد. همواره پیشگیری اولویت دارد تا درمان. در اینجا چند راهکار برای جلوگیری از پوسیدگی و عفونت دندانی ارائه شده است:
۱- مسواک زدن روزانه دو بار: مسواک زدن منظم صبح و شب به کاهش ریسک پوسیدگی دندان کمک می‌کند، که می‌تواند منجر به عصب‌کشی شود.
۲- استفاده از نخ دندان: نخ دندان به همان اندازه مسواک برای حذف پلاک و جرم از بین دندان‌ها ضروری است. استفاده نکردن از نخ دندان فضا را برای تکثیر باکتری‌ها فراهم می‌کند که می‌تواند به مشکلات دهان و دندان و بوی بد دهان منجر شود.
۳- پرهیز از خوردن غذاهای سفت: دندانهای شیری کودکان نسبتاً ضعیف‌تر هستند و ممکن است با گاز زدن به غذاهای سفت ترک بخورند یا بشکنند. ترک‌ها می‌توانند باکتری‌های بیشتری را جذب کرده و به عفونت منجر شوند.
۴- اجتناب از آسیب‌های دندانی: ضربه به دندان می‌تواند به پالپ آسیب برساند. دندان قروچه نیز می‌تواند به دندان‌ها آسیب بزند، بنابراین استفاده از محافظ دهان برای کودکان دندان قروچه ضروری است.
۵- استفاده از محافظ دهان در طول ورزش: محافظ دهان باید در زمان انجام ورزش‌های تماسی مانند فوتبال یا بوکس برای پیشگیری از آسیب‌های ورزشی استفاده شود.
۶- اجتناب از مصرف مواد غذایی اسیدی: مواد غذایی اسیدی می‌توانند به مینای دندان آسیب بزنند و دندان را ضعیف کنند. از دادن نوشابه‌ها، آب میوه‌های شیرین یا سایر خوراکی‌های قندی به کودکان باید اجتناب شود.
۷- جلوگیری از خوابیدن کودک با شیشه شیر: وقتی کودک با شیشه شیر می‌خوابد، احتمال پوسیدگی دندان‌ها افزایش می‌یابد. اطمینان حاصل کنید که کودک پس از نوشیدن شیر، کمی آب بنوشد تا شیر از روی دندان‌ها شسته شود.
روش‌های مؤثر در پیشگیری از پوسیدگی دندان کودکان
پیشگیری از پوسیدگی دندان در کودکان بسیار به تلاش والدین بستگی دارد. با توجه به مراقبت‌های دندانپزشکی مناسب و رژیم غذایی سالم، می‌توان از ایجاد حفره‌ها و پوسیدگی‌های دندانی جلوگیری کرد.
الگوی خوبی برای فرزندان باشید: با ایجاد روالی منظم و سالم برای مراقبت‌های دندانپزشکی، می‌توانید نمونه‌ای مثبت برای کودک خود باشید.
از خواباندن کودک با شیشه شیر خودداری کنید: خوابیدن با شیشه شیر می‌تواند به پوسیدگی دندانهای کودک منجر شود.
شیشه شیر را تنها با شیر یا شیر خشک پر کنید: از پر کردن شیشه با نوشیدنی‌های قندی مانند نوشابه‌های گازدار خودداری کنید.
نظارت بر مراقبت‌های دهان و دندان کودکان: تا زمانی که کودک به سنی برسد که می‌تواند به تنهایی به خوبی از دهان خود مراقبت کند، معمولاً تا حدود شش تا هفت سالگی، نظارت داشته باشید.
استفاده از مسواک و خمیر دندان حاوی فلوراید: از سنین نوزادی یا نوپایی، دندانهای کودک را با استفاده از مسواک و خمیر دندان مناسب تمیز کنید.
مراجعه منظم به دندانپزشک: حداقل هر شش ماه یک بار برنامه‌ریزی کنید تا کودک شما توسط یک متخصص دندانپزشکی اطفال معاینه شود.
با اتخاذ این رویکردها، می‌توانید سلامت دندانهای کودک خود را حفظ کنید و خطر پوسیدگی را به شدت کاهش دهید.
چه زمانی و به چه ترتیبی دندانهای کودکان رشد می‌کنند؟
ممکن است کنجکاو باشید که بدانید دندانهای کودک شما چه زمانی و به چه ترتیبی ظاهر می‌شوند. گرچه روند رشد دندان‌ها در هر کودکی ممکن است متفاوت باشد و دستورالعمل قطعی برای این فرآیند وجود ندارد، اما پترن‌های مشترکی وجود دارد که معمولاً در بیشتر کودکان دیده می‌شود:
۵ تا ۷ ماهگی: اولین دندان‌هایی که معمولاً ظاهر می‌شوند، دندانهای ثنایای پایین هستند.
۶ تا ۸ ماهگی: دندانهای ثنایای بالایی شروع به رویش می‌کنند.
۹ تا ۱۱ ماهگی: دندانهای ثنایای جانبی بالایی نیز ظاهر می‌شوند.
۱۰ تا ۱۲ ماهگی: دندانهای ثنایای جانبی پایینی رشد می‌کنند.
۱۲ تا ۱۶ ماهگی: دندانهای آسیاب اول شروع به ظهور می‌کنند.
۱۶ تا ۲۰ ماهگی: دندانهای نیش به تدریج نمایان می‌شوند.
۲۰ تا ۳۰ ماهگی: دندان آسیاب دوم، که معمولاً آخرین دندان شیری است، رشد می‌کند.
با دانستن این ترتیب، می‌توانید انتظار داشته باشید که کودک شما تا حدود سن دو تا سه سالگی بیشتر دندانهای شیری خود را داشته باشد.
بدون نظر